بحرین کشوری کوچک با مساحتی حدود 700 کیلومتر مربع است. جمعیت این کشور حدود یک میلیون 500 هزار نفر تخمین زده می شود که بیش از 80 درصد آن را شیعیان تشکیل می دهند ولی با این حال سیاست های رژیم آل خلیفه در قبال اکثریت جمعیت این کشور یعنی شیعیان همواره تبعیض آمیز بوده است، به گونه‌ای که مرکز مطالعات Pew آمریکا در آخرین گزارش خود اعلام کرد بحرین جزو کشورهایی است که با نفرت شدید مذهبی روبه رو است و محدودیت های دولتی برای پیروان مذاهب دینی و نفرت مذهبی در آن افزایش یافته است.
دولت بحرین در سال 2011 به تلاش برای نابودی کامل یک گروه مشخص مذهبی متهم شد به گونه ای که سازمان Social Watch در گزارش سالانه خود در سال 2014 اعلام کرد توسل مسئولان بحرینی به استفاده از زور علیه گروه‌های سیاسی و سرکوب کسانی که تغییرات دموکراتیک در کشور را خواستار هستند، ضربه سنگینی به وجهه این کشور وارد آورده و در گزارش ها و تحقیقات و نیز شاخص های بین المللی که به طور دوره ای منتشر می شوند، جایگاه آن را تنزل داده است.
از همین رو شیعیان بحرین همواره خواهان دموکراسی و برخورداری از حداقل حقوق شهروندی به مانند دیگر شهروندان بحرینی بوده اند ولی در مقابل ظلم و ستم گسترده مقامات رژیم آل خلیفه در حق شیعیان و پایمال کردن حقوق آنها موجب شد تا در 14 فوریه سال 2011 خیزش مردمی گسترده ای علیه این رژیم آغاز گردد چرا که اقدامات سرکوبگرانه رژیم آل خلیفه بخاطر محدودیت های مذهبی در سال 2011 و 2012 در مقایسه با سال 2007 به گونه ای شدت پیدا کرد که شاخص یک را که بدترین شاخص محدودیت های مذهبی است به خود اختصاص داد.
اکنون قریب به پنج سال است که از آغاز نهضت مردمی در بحرین می گذرد و در طی این سال ها مردم بحرین بارها با برگزاری تظاهرات مسالمت آمیز، توقف اقدامات تبعیض آمیز رژیم آل خلیفه را خواستار شدند ولی این رژیم همچنان به اقدامات سرکوبگرانه خود ادامه می‌دهد و حتی اخیرا با لغو تابعیت از یکی از مهمترین مراجع شیعی و تعطیلی جمعیت اسلامی الوفاق در این کشور و مصادره دارایی‌های آن گام دیگری به سوی تکمیل فرایند «انسداد سیاسی» و ادامه اقدامات سرکوب گرانه علیه شیعیان برداشت.
الوفاق با نام کامل «جمعیت اسلامی وفاق ملی» در سال 2001 توسط شیعیان بحرین تأسیس شد و در سال 2010 توانست تمام 18 کرسی مجلس بحرین که به شیعیان اختصاص داده شده بود را به دست آورد.
رژیم آل خلیفه در روزها و ساعت‌های اخیر همچنین محدودیت‌هایی را برای ابراز اعتقادات و اقدامات مذهبی اعمال کرد و در نتیجه نارضایتی های مذهبی، اجتماعی و اقدامات خصمانه مذهبی به شدت گسترش پیدا کرد. این رژیم همچنین محدودیت های دیگری مانند ممنوعیت عبادت و برگزاری مراسم مذهبی برای شیعیان در نظر گرفت و موعظه و ارشاد در بین آنها را ممنوع و حتی آزادی رسانه های مربوط به آنان را نیز محدود کرد.
این سناریوی امریکایی- صهیونیستی و سعودی قبلا در سایر کشورهای اسلامی که شیعیان اکثریت یا بخش قابل توجهی از جمعیت آنرا تشکیل می دهند هم به وقع پیوسته است.
از جمله این اقدامات، اقدام خزانه داری امریکا به تصویب قانون تحریم بانکی جنبش حزب الله در لبنان است که برخی بانک‌های شریک با بانک‌های خارجی لبنان با حساسیت زیادی این قانون امریکایی را اجرا و حساب اشخاصی که هیچ ربط مستقیم یا حتی غیرمستقیمی به جنبش حزب الله نداشتند را مسدود کردند.
لازم به ذکر است که رژیم صهیونیستی، در حمله نظامی گسترده و وحشیانه چه در سالهای 1982 و چه در جنگ 33 روزه 2006 نتوانستند مقاومت را زمین‌گیر کنند بنابراین طبق اعتراف مقامات بلندپایه نظامی و سیاسی آنها، سعی کردند پای داعش را به یمن و افغانستان و لبنان هم بکشند، همانطوری که به عراق کشیدند، ولی وقتی که این سناریو با شکست روبرو شد برای کاهش هزینه های این مقابله، الگوی تحریم علیه ایران را برای حزب الله هم در پیش گرفتند.
* این مطلب، صرفاً جهت اطلاعِ مخاطبان، نخبگان، اساتید، دانشجویان و نهایتاً تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیرانِ عزیز جمهوری اسلامی بازنشر یافته و الزاماً منعکس‌کننده‌ی مواضع و دیدگاه‌های این موسسه نیست.
