غش سیاسی کلینتون به سمت جمهوریخواهان چقدر جواب می‌دهد؟

هیلاری کلینتون وارد مرحله نهایی انتخابات شده و در مقابل حریفی چون ترامپ که از محبوبیت چندانی در بین هم‌حزبی‌هایش برخوردار نیست، یک برگ برنده بزرگ دارد و آن هم برخی دانه‌درشت‌های حزب هستند که اصلا میانه خوبی با میلیاردر نیویورکی ندارند. این روزها، هیلاری کلید جذب این افراد را زده و سعی دارد که با پیش کشیدن برخی از موارد مورد اختلاف و نیل به یک توافق واحد، با آنها وارد معامله شده و بدین حمایت برخی از جمهوریخواهان را با خود داشته باشد. اما چالش‌هایی بر سر این راه موجود است که در گزارش تحلیلی فعلی به آنها پرداخته می‌شود.

هیلاری کلینتون به خوبی می‌داند که حزب لیبرال بسیار به دعوا و تنازع بیشتر بین دموکراتها و جمهوریخوان علاقه دارد. از طرفی، از جریان نفرت برخی از اعضای تاثیرگذار و شاخص حزب جمهوریخواه از ترامپ هم باخبر است. کسانی که کاملا از آنها برمی‌آید که به لجبازی با ترامپ در انتخابات سراسری نوامبر به او رای بدهند. به همین دلیل یکی از مهمترین استراتژی‌های خود را اکنون بر جذب نظر مخالفین ترامپ در حزب جمهوریخواه قرار داده است. بدین ترتیب، این سیاست او، نه تنها موجب جدب این افراد که به تبعه جذب آنها موجب جذب برخی رای‌دهندگان که بین انتخاب کلینتون و ترامپ مردد هستند می‌شود. هیلاری، سیاست‌ها و نگاه مهاجرتی خود را کاملا به جمهوریخواهان نزدیک کرده است. او در گفتمان خود نگاهش در زمینه مخارج زیرساخت‌های مملکتی را کاملا به جمهوریخواهان نزدیک نشان می‌دهد.البته کلینتون برای اینکه از چشم دموکرات‌ها هم نیافتد، وعده داده که با ایجاد تحول و انقلابی در کابینه، نیمی از وزاری خود را از بین زن‌ها انتخاب خواهد کرد و حتی از کسانی مثل «تیم کوک» مدیر عامل همجنس‌باز شرکت معروف «اپل» (Apple) به عنوان وزیر استفاده خواهد کرد. کلینتون، به مدیریت و شایستگی خود به عنوان رییس جمهور امریکا باور دارد. او خود را یک سیاستمدار کارکشته با تجربه چندین ساله عمیق و بین‌المللی می‌داند که نه به زمین گلف کار دارد و نه تجارت فلان مجتمع‌اش. حتی بیل کلینتون -همسر او- که یک چهره جهانی و شناخته‌شده است از هر گونه حرکت اضافی که منجر به تخریب چهره همسرش بشود، اجتناب می‌کند و البته اشتباه مهلک وی در دیدار با دادستان کل مستثنی بود.

ریاست جمهوری برای کلینتون می‌تواند حکم چوب دو سر طلا را داشته باشد. از طرفی، جمهوریخواهان می‌توانند او را به ضعف در عملگرایی و عدم سازش متهم کنند و حسابی در کنگره آزارش بدهند و از طرف دیگر دموکرات‌ها می‌توانند او را به همراهی با حزب رقیب متهم نمایند. اما منابع بسیار نزدیک به او معتقدند که وی رابطه بسیار خوبی با بزرگان هر دو حزب دارد. کلینتون به خوبی می‌داند که اگر ترامپ شکست بخورد، جمهوریخواهان به شدت به زمین می‌خورند و در حالی که مستاهل شده‌اند به دنبال این هستند که به همه نشان دهند که می‌توانند خود را جمع کنند، لذا از همین حالا باید بستر دوستی با آنها را ایجاد کرد تا در آن زمان به رییس جمهوری پناه بیاورند که در دوران نامزدی‌ در انتخابات با آنها دوستی داشت؛ حتی هر چند که از حزب رقیب باشد. دوما، هیلاری می‌داند که با توجه به کاهش محبوبیت «پل رایان» رییس جمهوریخواه مجلس نمایندگان، به احتمال زیاد دموکرات‌ها در پاییز امسال مجلس را به دست می‌گیرند و آن وقت قدرت در دست حزب خودی می‌افتد و آن وقت نتایج انتخابات دیگر کاملا تحت الشعاع پیروزی دموکرات‌ها قرار می‌گیرد. اما چیزی که هیلاری و همسرش نمی‌توانند به قطع یقین در مورد آن مطمئن باشند، این است که رهبران حزب جمهوریخواه که سبقه استقامت و لجبازی‌شان بر کسی پوشیده نیست در صورت شکست باز هم با رییس جمهور دموکرات جدید همکاری نکنند و با کارشکنی‌های متعدد او را در کنگره اذیت کنند.هیلاری کلینتون که به ادعای ایندپندنت طی این دو دهه اخیر پیوسته در حکم «میله برقگیر» دموکرات‌ها عمل کرده، با ایفای نقش اصلی در تصویب لایحه بودجه یک تریلیون و 400 میلیارد دلاری مربوط به مخارج دهه آینده و لایحه یک تریلیون و 200 میلیارد دلاری افزایش مالیات برای ثروتمندان، موجبات خشم و نفرت جمهوریخواهان را فراهم آورده است. اما دو لایحه پیشنهادی دیگر وی، تعدادی از جمهوریخواهان را خوشحال و به طرف وی معطوف داشته است. اولی، مربوط به بودجه 275 میلیارد دلاری زیرساخت‌های کشور و لایحه مربوط به محدود کردن مهاجرت است. به جرات می‌توان گفت که بحث مهاجرت آنقدر برای جمهوریخواهان مهم است که می‌تواند نقطه اتفاق نظر و نزدیک شدن هیلاری و آنها به همدیگر باشد. «مارک کریکوریان» -رییس مرکز مطالعات مهاجرتی- معتقد است که اقدام جمهوریخواهان از دو حرکت خارچ نیست، آنها یا انتخابات را بر سر خواسته‌هایشان با هیلاری معامله می‌کنند و یا به سنت معمولشان که اتخاذ موضع سخت در مقابل دموکرات‌ها و بخصوص هیلاری کلینتون است، ذره‌ای از موضع‌شان در انتخابات کوتاه نمی‌آیند.نزدیکان هیلاری و بخصوص «ملانی ورویر» رییس ستاد کاخ سفید در زمانی که بانوی اول آمریکا بود، معتقدند که وی روحیه موافقی برای کار کردن با جمهوریخواهان دارد و دوران ریاست جمهوری بیل کلینتون، با کنگره بسیار همکاری کرد. اما مشکل اینجاست که بسیاری از جمهوریخواهان بر این باورند که هیلاری روش کار درستی ندارد و با توجه به مواردی چون استفاده از سرور شخصی ایمیل، شخص صادقی نیست. کارشناسان معتقدند که کلینتون زنی قدرتمند است که اگر جمهوریخواهان با او راه نیایند، قطعا اقدام به تکروی سیاسی خواهد کرد. مشاوران این نامزد دموکرات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا معتقدند که وی تمام تلاشش این است که بین دو حزب که طی 15 سال اخیر زوایای بسیاری با هم پیدا کرده‌اند، به نوعی مصالحه سیاسی ایجاد نماید. متحدین سرمایه‌دار و نفوذمند حزب جمهوریخواه در کنگره، بر این باورند که اگر کلینتون با برخی خواسته‌های آنان مثل بحث تغییر شالوده امنیت اجتماعی موافق باشد، با او مشکلی نخواهند داشت. کلینتون مثل بسیاری از دموکرات‌ها، هنوز هم با بحث افزایش سن بازنشستگی و کاهش مزایای دوره بازنشستگی مخالف است. او اعلام کرده که با افزایش درآمد بر مالیات امنیت اجتماعی مشکلی ندارد.

بسیاری از اعضای حزب لیبرال‌ بر این اعتقادند که ترامپ آنقدر برای حزب جمهوریخواه خطرناک است که پس از شکست در انتخابات سراسری در نوامبر، به شدت حزب را به زمین می‌زند و اتفاقا کلینتون بجای سازش با جمهوریخواهان باید پا را بر گلوی این حزب فشار داده و تحت یوغ خود درآورد. یکی از عمده‌ترین دلایل مخالفت «برنی سندرز» با هیلاری کلینتون این است که می‌داند وی با جمهوریخواهان بر سر برخی موضوعات سازش و توافق خواهد کرد. کلینتون پیوسته سعی کرده که چهره مبارز پارتیزانی را از خود بشوید که از آن دست می‌توان به واژه «فمینازی» (فمینیسم پرست) اشاره کرد. از آن طرف هم، سعی در حفظ حمایت دموکراتها از خود دارد و نمونه عینی آن وعده وی برای مراقبت از والدین مهارجان غیرقانونی در مقابل دیپورت از آمریکاست. این وعده او که نیمی از کابینه وی را زنان تشکیل خواهند داد در تاریخ آمریکا بی‌سابقه است. چرا که در بهترین حالت ممکن، فقط نهایتا یک سوم از کابینه را زنان تشکیل داده‌اند. اما کلینتون برای جلب نظر دموکرات‌ها و رای‌دهندگان دموکرات نیاز به انجام اینگونه اقدامات دارد.

در تمایلات فمینیستی کلینتون همین بس که به «جان پودستا» -رییس ستادش- در زمان پیشنهاد به او گفته بود که در صورت رد کردن پیشنهاد هیلاری، به جای او یک زن را به ریاست ستاد متنصب خواهد کرد؛ عملی که در تاریخ انتخابات آمریکا اتفاق نیافتاده است. هیلاری، هم اکنون سه معاون زن دارد و حتی «جنیفر گرانهولم» -فرماندار دموکرات میشیگان- که از دوستان وی و امید آینده یکی از پستهای وزارتی دولت کلینتون است، اخیرا گفته که وزیر دفاع شدن می‌تواند برای یک زن خیلی هیجان‌انگیز باشد. او عرصه بسیاری به زنان داده و برخلاف تصور همه، پودستا را در سایه قرار داده است. حتی اطرافیان پودستا به گفته خودشان یکبار به او گفته‌اند که براستی وظیفه او فقط امور اقتصادی و مناسبات خارجی ستاد است و نه بیشتر؟ هیلاری به هیچ وجه علاقه ندارد که جامعه آمریکا بگویند او مرهون یک مرد است و همسرش و رییس ستادش در پیروزی او نقش اصلی را داشتند. احتمالا هم پودستا در بهترین حالت ممکن‌اش، وظیفه سرو کننده غذا در اتاق کار رییس جمهور هیلاری کلینتون در کاخ سفید را خواهد داشت.

یکی دیگر از نقاط ضعف هیلاری، مشروب‌خواری اوست. هنوز داستان رقابت بر سر مشروب‌خواری با جان مک کین، نقل مجلس هر دو حزب و مردم آمریکاست. جمهوریخواهان معتقدند که از چنین زنی که عادت به میخوارگی دارد، نمی‌توان چندان توقع داشت. «ریچارد سوکاریس» -مشاور قدیمی بیل و هیلاری- معتقد است که هیلاری، در جایگاه فردی و در اوقات فراغت، رفیق‌باز است و به خوبی می‌داند که عالم سیاست را با عالم رفاقت و خوشگذرانی چندان سنخیت است و آدمها در هر کدام از این عوالم رنگ عوض می‌کنند و طور دیگری با هم رفتار می‌کنند.

http://www.nytimes.com/2016/07/04/us/politics/hillary-clinton-president.html?ref=politics&_r=0