چه کسی معاون کلینتون می شود؟

پس از پایان یافتن رقابت مقدماتی دموکرات ها، اکنون مهمترین برنامه ای که کمپین هیلاری کلینتون دنبال می کند، انتخاب معاون است. در جریان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، انتخاب معاون نامزد هم از اهمیت بالایی برخوردار است. پس از نهایی شدن نامزدی یک حزب مهمترین روندی که در جریان رقابت ها وجود دارد، انتخاب معاون برای وی است. در قانون انتخابات ریاست جمهوری، معاون رئیس جمهوری هم به همراه نامزدی ریاست جمهوری نامش بر روی برگه انتخاباتی نوشته می شود و مردم به وی هم رای می دهند. در واقع این دو نفر یک تیم را تشکیل می دهند که رای دهندگان به هر دو رای خواهند داد.
معاون همیشه مکمل نامزدی اصلی است. به این صورت که شخصی به عنوان معاون انتخاب می شود که بتواند به مزیت های نامزدی اصلی بیفزاید و نقاط ضعف وی را جبران کند. به طور مثال اگر نامزدی ریاست جمهوری شخص مسنی است، سعی می شود معاون وی فردی جوان باشد یا اگر نامزدی اصلی فردی بی تجربه است، معاون وی باید فردی باتجربه باشد. همچنین اگر نامزد متعلق به یک جناح از حزب باشد سعی می کند معاونش را از جناح دیگر حزب انتخاب کند تا اتحاد درونی حزب افزایش پیدا کند و همه اعضای حزب با تفکرات مختلف مجاب شوند تا به وی رای دهند. از این رو کمپین کلینتون تیمی مخصوص برای انتخاب معاون به سرپرستی جان پودستا، مدیر کمپین کلینتون، جیم همیلتون، مشاور دموکرات و شریل میلز، مشاور کهنه کار و رئیس دفتر کلینتون در وزارت امور خارجه، تشکیل داده است.
در ماه های اخیر اسامی زیادی مطرح شده اند که در لیست معاونین احتمالی کلینتون قرار دارند. لیست اولیه به دو گروه خودی ها و غیرخودی ها، لیبرال تقسیم می شود. گروه غیرخودی ها و لیبرال شامل 15 نفر می شود: خاویر بسرا (نماینده کالیفرنیا)، کوری بوکر (سناتور نیوجرسی)، شرود براون (سناتور اوهایو)، خواکین کاسترو (نماینده تگزاس)، جولیان کاسترو (وزیر مسکن)، بیل دی بلازیو (شهردار نیویورک)، آنتونی فاکس (وزیر حمل و نقل فعلی)، ال فرانکن (سناتور مینه سوتا)، کاملا هریس (دادستان کالیفرنیا)، مارتین اوملی (فرماندار سابق مریلند)، دوال پاتریک (فرماندار سابق ماساچوست)، توماس پرز (وزیر کار)، کن سالازار (وزیر سابق کشور)، برنی سندرز (سناتور ورمانت) و الیزابت وارن (سناتور ماساچوست).
گروه خودی ها شامل 12 نفر است: ایوان بای (سناتور سابق ایندیانا)، جو بایدن (معاون فعلی رئیس جمهور)، مایکل بلومبرگ (شهردار سابق نیویورک)، اندرو کومو (فرماندار نیویورک)، کرستن جیلیبرند (سناتور نیویورک)، تیموتی کین (سناتور ویرجینیا)، ایمی کلوبشار (سناتور مینه سوتا)، تری مک اولیف (فرماندار ویرجینیا)، ژانت ناپولیتانو (وزیر سابق امنیت داخلی)، جین شاهین (سناتور نیوهمشایر)، تام ویلساک (وزیر کشاورزی) و مارک وارنر (سناتور ویرجینیا).
این 27 نفر شامل تمام کسانی می شوند که در این لیست قرار دارند و طبیعتاً امکان دارد بعضی از آنها هیچ شانسی هم نداشته باشند اما در لیست بررسی قرار گرفته اند چون دارای امتیازات و ویژگی هایی هستند که به کمپین کلینتون کمک می کند. این افراد را می توان بر اساس عوامل مختلفی همچون خودی و لیبرال، تاریخ ساز بودن و مسائل جغرافیایی، تقسیم کرد. از لحاظ تاریخ ساز بودن انتخاب هایی همچون نامزد هیسپنیک، زن و سیاهپوست وجود دارد. 13 نامزد که هیسپنیک، زن و سیاهپوست هستند در این دسته قرار می گیرند. مهم ترین انتخاب در این گروه جولیان کاسترو، هیسپنیک است. علاوه بر وی نماینده خاویر بسرا از کالیفرنیا هم قرار دارد. در میان زن ها هم انتخاب هایی همچون الیزابت وارن، ایمی کلوبشار و جین شاهین وجود دارند.
از لحاظ جغرافیایی، 10 نامزد مربوط به ایالت های شمال شرقی، 8 نامزد از ایالت های جنوبی، 5 نامزد از غرب میانه و 4 نامزد از ایالت های غربی هستند. با توجه به این که خود کلینتون متعلق به نیویورک است، بعید است که یکی از هم ایالتی هایش را انتخاب کند، چون رای این ایالت را در اختیار دارد، از این رو به دنبال انتخاب فردی می رود که بتواند ایالتش را از آن خود کند. بهترین انتخاب در این زمینه، انتخاب شریک از ایالتی رقابتی است که می تواند نقش مهمی در پیروزی در انتخابات نهایی ایفا کند. سناتورها تیموتی کین و مارک وارنر از ویرجینیا و شرود براون از اوهایو این برتری را دارند.
وال استریت ژورنال هفته گذشته لیست کوتاه تری از افراد این لیست منتشر کرد: جولیان کاسترو، الیزابت وارن، تیم کین، تام پرز، شرود براون، کوری بوکر و خاویر بسرا. واشینگتن پست هم به ترتیب اهمیت پنج نفر را به عنوان نفرات نهایی معرفی کرده است: جولیان کاسترو، شرود براون، تیم کین، توماس پرز و ایمی کلوبشار. در همین راستا روز سه شنبه آسوشیتدپرس گزارش داد که لیست معاونین کلینتون به سه نفر رسیده است. سه نفر نهایی شامل این افراد می شود: جولیان کاسترو، الیزابت وارن و تیم کین.
جولیان کاسترو: 41 ساله و وزیر کنونی مسکن در دولت دوم باراک اوباما است. کاسترو که اهل تگزاس است پیش از این شهردار سن آنتونیو و عضو شورای شهر بوده است. کاسترو هیسپنیک است و به راحتی می تواند کسب آرای این اقلیت مهم را در انتخابات نهایی برای کلینتون تضمین کند. البته هیسپنیک ها به طور سنتی به دموکرات ها رای می دهند و با توجه به اظهارات ترامپ علیه آنها، به کلینتون رای خواهند داد، اما این که چه میزان از آنها به کلینتون رای بدهند مهم است. در انتخابات 2012 اوباما توانست با فاصله 75 درصدی از میت رامنی، آرای هیسپنیک ها را به دست بیاورد. کاسترو به خوبی می تواند نقاط ضعف کلینتون را اصلاح کند، برخلاف کلینتون وی جوان و از اقلیت های نژادی محسوب می شود. اما علاوه بر محسناتی که کاسترو دارد، وی کمی بی تجربه هم هست و در زمینه سیاست خارجی هیچ گونه تجربه ای ندارد. همین مسئله می تواند به ضرر وی تمام شود.
الیزابت وارن: وارن 67 ساله از سال 2013 سناتور ماساچوست است. وی بیشتر عمرش را به عنوان استاد دانشگاه سپری کرده است و در دولت اوباما بود که به عنوان مسئول دفتر حمایت از مصرف کنندگان وارد سیاست شد. وارن یکی از شخصیت های برجسته جریان پیشرو و لیبرال در سیاست آمریکا است که از مخالفان پروپاقرص وال استریت محسوب می شود. وارن به عنوان یک شخصیت لیبرال و غیرخودی می تواند نقطه ضعف کلینتون که متعلق به جناح محافظه کار و خودی حزب دموکرات است را اصلاح کند. انتخاب وارن که مورد حمایت سندرز و حامیانش قرار دارد می تواند منجر به اتحاد دموکرات ها و حمایت جوانان حامی سندرز از کلینتون شود. در مقابل وارن دارای نقاط ضعفی هم هست. جمهوری خواهان می توانند بر روی بی تجربگی وی مانور دهند اما مهمترین مسئله مربوط به انتخاب دو زن از سوی دموکرات ها می شود. خود کلینتون زن است و نیازی به حضور یک زن دیگر در برگه انتخابات نهایی نیست. در اصل این مسئله به جای این که نقطه قوت باشد می تواند به عنوان دافعه برای رای دهندگان باشد.
تیم کین: کین 58 ساله سیاستمداری باتجربه است. وی شهردار ریچموند، معاون فرماندار ویرجینیا، فرماندار ویرجینیا، رئیس کمیته ملی دموکرات ها بوده و از سال 2013 سناتور ویرجینیا است. کین با وجود این که هیسپنیک نیست به خوبی به زبان اسپانیولی صحبت می کند. همچنین به عنوان یک مرد سفیدپوست می تواند به جذب آرای مردان سفیدپوست که کلینتون در جلب آرای آنها مشکل دارد، کمک کند. یکی از عوامل مهم که به انتخاب کین کمک می کند، این است که وی از ایالت ویرجینیا که یکی از ایالت های متغیر و کلیدی در انتخابات نهایی است، می آید و این به جلب آرای این ایالت توسط کلینتون کمک می کند. کین در سال 2008 هم جزء گزینه های معاونت اوباما بود.
انتخاب کاسترو و وارن با وجود این که تاریخ ساز و مهم است و مزیت های زیادی دارد اما بهانه هایی را هم به دست جمهوری خواهان می دهد. اما به نظر می رسد انتخاب کین هزینه کمتری متوجه کمپین کلینتون می کند. یکی از مهمترین عوامل در این زمینه رابطه خوب کین با هیسپنیک ها و تسلط به زبان اسپانیولی است که می تواند وی نقش کاسترو را برای کمپین کلینتون ایفا کند. باید تا هفته های پیش رو صبر کرد و دید کلینتون کدام یک را به عنوان معاون انتخاب می کند؟