از ۲۳۰ سال پیش تا کنون انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در اولین سه شنبه بعد از اولین دوشنبه ماه نوامبر سال های زوج برگزار شده است.
فرآیند کاندیداتوری نهایی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شامل دو مرحله است: انتخابات مقدماتی و نامزدی در کنوانسیون های حزبی.
منظور از انتخابات مقدماتی رقابت های درون حزبی است که افراد برای کسب حداکثر حمایت های اعضای حزب و همچنین رهبران حزب به رقابت می پردازند. فرآیند های رقابت هم متفاوت است. در برخی ایالت ها بدون رای اعضای حزب، صرفا رهبران ایالتی حزب بعد از جلسات زیاد کاندیدای خود را از میان کاندیداهای مطرح هر حزب، انتخاب می کنند و به کنوانسیون ملی حزب که در تابستان سال انتخابات برگزار می شود معرفی می کنند. این روش اکنون تنها در تعداد انگشت شماری ایالت اجرا می شود.
روش مصطلح تر که از سال ۱۹۰۰ آغاز شده است، رای گیری از همه اعضای حزب ایالتی و نه فقط رهبران را شامل می شود که در آن از طریق فرآیند انتخابات کاندیدای آن ایالت مشخص می شود.
در انتخابات مقدماتی به غیر از معرفی کاندیدا، اعضای هیات انتخابی ایالت (آرای الکترال) جهت شرکت در کنوانسیون ملی حزب نیز انتخاب می شوند. این اعضای هیات انتخابی وظیفه دارند که با شرکت در کنوانسیون ملی حزب، به صورت رسمی اعلام کنند که ایالت مزبور آنان از چه کاندیدایی در انتخابات ریاست جمهوری حمایت می کند؟
هیات های انتخاب هم بسته به جمعیت هر ایالت اعضای آن متغیر است. مثلا ممکن است یک ایالت ۱۰۰ عضو هیات انتخابی داشته باشد و ایالت دیگر ۳۰ عضو هیات انتخاب.
با این حال شیوه تخصیص آرای الکترال به کاندیداها در فرآیندهای حزب جمهوری خواه و دموکرات فرق می کند.
در انتخابات مقدماتی حزب جمهوری خواه هر کاندیدایی که بتواند اکثریت آرای اعضای حزب را تصاحب کند تمام اعضای هیات انتخابی (الکترال) نیز از آن او می شوند و در کنوانسیون ملی حزب به او رای خواهند داد. برعکس در انتخابات مقدماتی حزب دموکرات بسته به میزان رای هر کاندیدا تعداد مشخصی از اعضای هیات انتخابی به آن کاندیدا اختصاص داده می شود. مثلا اگر در یک ایالت ۱۰۰ هزار نفر در انتخابات درون حزبی شرکت کنند و آن ایالت ۱۰۰ عضو هیات انتخابی داشته باشد بسته به میزان رای یک کاندیدا در انتخابات مقدماتی تعدادی از اعضای هیات انتخابی به وی تعلق می گیرند. اگر کاندیدای الف ۵۵ هزار رای و کاندیدای ب ۴۵ هزار رای به دست آورند به کاندیدای الف ۵۵ و به کاندیدای ب ۴۵ عضو هیات انتخابی و یا رای الکترال تعلق خواهد گرفت. این در حالی است که در وضعیت مشابه در فرآیند حزب جمهوری خواه، کاندیدای الف همه اعضای هیات انتخاب را از آن خود می کند و کاندیدای ب علی رغم رای ۴۵ درصدی بازنده مطلق خواهد بود و هیچ تعدادی از هیات انتخاب را برنده نخواهد داشت. این سیستم انتخاباتی حزب جمهوری خواه بر مبنای اصل "فقط یک برنده" تنظیم شده است.
فرآیند کاندیداتوری نهایی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شامل دو مرحله است: انتخابات مقدماتی و نامزدی در کنوانسیون های حزبی.
منظور از انتخابات مقدماتی رقابت های درون حزبی است که افراد برای کسب حداکثر حمایت های اعضای حزب و همچنین رهبران حزب به رقابت می پردازند. فرآیند های رقابت هم متفاوت است. در برخی ایالت ها بدون رای اعضای حزب، صرفا رهبران ایالتی حزب بعد از جلسات زیاد کاندیدای خود را از میان کاندیداهای مطرح هر حزب، انتخاب می کنند و به کنوانسیون ملی حزب که در تابستان سال انتخابات برگزار می شود معرفی می کنند. این روش اکنون تنها در تعداد انگشت شماری ایالت اجرا می شود.
روش مصطلح تر که از سال ۱۹۰۰ آغاز شده است، رای گیری از همه اعضای حزب ایالتی و نه فقط رهبران را شامل می شود که در آن از طریق فرآیند انتخابات کاندیدای آن ایالت مشخص می شود.
در انتخابات مقدماتی به غیر از معرفی کاندیدا، اعضای هیات انتخابی ایالت (آرای الکترال) جهت شرکت در کنوانسیون ملی حزب نیز انتخاب می شوند. این اعضای هیات انتخابی وظیفه دارند که با شرکت در کنوانسیون ملی حزب، به صورت رسمی اعلام کنند که ایالت مزبور آنان از چه کاندیدایی در انتخابات ریاست جمهوری حمایت می کند؟
هیات های انتخاب هم بسته به جمعیت هر ایالت اعضای آن متغیر است. مثلا ممکن است یک ایالت ۱۰۰ عضو هیات انتخابی داشته باشد و ایالت دیگر ۳۰ عضو هیات انتخاب.
با این حال شیوه تخصیص آرای الکترال به کاندیداها در فرآیندهای حزب جمهوری خواه و دموکرات فرق می کند.
در انتخابات مقدماتی حزب جمهوری خواه هر کاندیدایی که بتواند اکثریت آرای اعضای حزب را تصاحب کند تمام اعضای هیات انتخابی (الکترال) نیز از آن او می شوند و در کنوانسیون ملی حزب به او رای خواهند داد. برعکس در انتخابات مقدماتی حزب دموکرات بسته به میزان رای هر کاندیدا تعداد مشخصی از اعضای هیات انتخابی به آن کاندیدا اختصاص داده می شود. مثلا اگر در یک ایالت ۱۰۰ هزار نفر در انتخابات درون حزبی شرکت کنند و آن ایالت ۱۰۰ عضو هیات انتخابی داشته باشد بسته به میزان رای یک کاندیدا در انتخابات مقدماتی تعدادی از اعضای هیات انتخابی به وی تعلق می گیرند. اگر کاندیدای الف ۵۵ هزار رای و کاندیدای ب ۴۵ هزار رای به دست آورند به کاندیدای الف ۵۵ و به کاندیدای ب ۴۵ عضو هیات انتخابی و یا رای الکترال تعلق خواهد گرفت. این در حالی است که در وضعیت مشابه در فرآیند حزب جمهوری خواه، کاندیدای الف همه اعضای هیات انتخاب را از آن خود می کند و کاندیدای ب علی رغم رای ۴۵ درصدی بازنده مطلق خواهد بود و هیچ تعدادی از هیات انتخاب را برنده نخواهد داشت. این سیستم انتخاباتی حزب جمهوری خواه بر مبنای اصل "فقط یک برنده" تنظیم شده است.
